Een paar seconden echte rust

Meestal als ik wandel ben ik in gedachten verzonken. Ik zie mijn omgeving, maar neem het niet waar. Lange tijd heb ik dit niet bewust door gehad. Door hier bewust mee om te gaan kan ik af en toe met meer rust en waardering wandelen.

In het verleden heb ik vaak drukke periodes ervaren, waarbij ik veelal dacht aan werk, privé, mezelf en veel meer. Als ik dan ging wandelen spookten er allerlei gedachten door mijn hoofd, gedachten waar ik niets aan had, maar ook gedachten waar ik weinig controle over leek te hebben. Zodoende ben ik mij gaan verdiepen in het feit dat ik weleens verslaafd kon zijn aan denken, wat we eigenlijk allemaal een beetje zijn. Door het lezen van meerdere boeken over dit onderwerp kwam ik eigenlijk vrijwel automatisch op het idee om bewust te gaan waarnemen als ik het aan het wandelen ben. In feite is het een vorm van wandelend mediteren, en ja, gewoon met ogen open.

Als er normaal tijdens het wandelen een soort waas aanwezig is, althans, zo ervaar ik het, is het een ander verhaal als je bewust gaat waarnemen. Kijk naar de bladeren die wapperen in de wind, een vogel die voorbij vliegt en ga zo maar door. Oordeel er niet over, neem het alleen maar waar. En mocht er een gedachte in je op komen over iets wat je hebt meegemaakt tijdens je werk of iets wat je nog moet opruimen als je weer thuis bent, dan is dat prima. Neem deze gedachte waar en laat het voorbij gaan. Veroordeel de gedachte niet, ook al zijn we de gedachte niet, het is normaal om ze te hebben. Vervolgens breng je je aandacht weer naar de natuur om je heen.

Op deze manier heb je soms een paar seconden van absolute rust, en zo nu en dan misschien zelfs een paar minuten. Langer lukt mij echt niet, maar dat is prima. Hoewel ik daar in het verleden wel eens anders over dacht ;-)

Reageren? Leuk! Mag via Twitter of stuur me een mailtje.

Geschreven door Aljan Scholtens