Blind: Fontein

Mijn vader links en mijn moeder rechts, ze ondersteunen me terwijl we met ons drieën een rondje door de grote hal aan de oostkant van het gebouw lopen. Ik hoor dat er mensen langslopen, maar voel me alleen. Alleen met mijn ouders. Zelfs schimmen zijn er niet. Een bord, heel dichtbij, we lopen langs een bord. Ik vraag aan mijn moeder: ‘Is dit bord nou geel?’, terwijl mijn moeder haar hoofd schudt en vertelt dat het rood is, knalrood. Rood is één van de kleuren die het snelst wegvalt bij slecht zicht.

Na dat moment hoor ik stromend water, maar mijn ouders horen helemaal niets. 10 minuten later naderen we een grote fontein aan de andere kant van het UMCG, dat heb ik dus gehoord. Mijn gehoor versterkt en neemt het over van mijn zicht. Mijn lichaam probeert te compenseren. Ergens ver weg voelt dat zelfs goed.

Related: Blind: Samenvatting